Waar op maandagochtend normaal gesproken de wekker gaat om met de trein of de auto naar
het werk te gaan, gaat dat ding deze ochtend af om op pad te gaan naar Blankenberge, aan de
kust en nabij Brugge. Voor Frits is het helemaal aanpoten, want bij hem gaat de wekker
tegenwoordig niet meer zo vroeg af. Enfin, dat doet er allemaal niet zo erg toe. Wat er wel toe
doet, is dat het er aan de kust op lijkt alsof je nergens mag parkeren. Overal paaltjes van
anderhalve meter met een pijl erop, de ene keer naar boven wijzend en de andere keer naar
beneden, met steeds de tekst erop dat je tussen 07:00 uur en 18:00 uur niet mag parkeren. We
snappen er geen reet van, temeer daar die Belgen er wel staan geparkeerd. De plaatselijke Oom
Agent, met zonnebril indrukwekkend op z’n motor, weet het ook niet. Uiteindelijk belanden we
niettemin waar we wezen moeten: aan het einde van de boulevard voor de eerste training op het
strand.

Het is de eerste training van 7: Britt, Dima en Luca worden flink aangepakt. Ze rennen, sprinten,
klimmen en uiteraard: zwemmen. Lange en korte sets, met attributen (waaronder elastiek,
monovins en oortjes) en zonder. Het is een feestje, maar geen vakantie. Al vermaken we ons
geweldig, ook buiten de trainingen om. Brugge wordt verkend met Britt als reisleidster. Dima
fungeert als (halve) TomTom (en halve Belg) en weet het voor elkaar te krijgen om Frits ook een
keer in één keer goed te laten rijden en vóór Jhorna plaats van bestemming (vaak het zwembad)
te bereiken. Luca is alvast bezig zich het schema van een topsporter eigen te maken. Hij bestelt
alleen maar water (Plat!) en eet braaf z’n groentjes. Zelfs Frits eet bakken salade overigens, tot
z’n bordje helemaal leeg is.

Als trainers kunnen we natuurlijk niet anders dan net zo fanatiek zijn als onze zwemmers. Daarom
wonnen de trainers dan ook van de zwemmers met voetballen, bowlen en flipperen. En zwemmen
mogen we niet, omdat we toezicht moeten houden, anders hadden we daarmee natuurlijk ook
van ze gewonnen.

Valt er nog meer te vertellen? Ja, natuurlijk wel. Maar de opdracht was om een kort verslag te
schrijven en dus zal uw reporter niet uitweiden over de puntencompetitie, het vele eten, de
kermis, de € 25-wedstrijd van Club Brugge en de vraag of het nou 9:00 uur was of 9:10 uur, dat
we klaar moesten staan voor de ochtendtraining. O ja, voordat iemand zich afvraagt waarom er
geen 8 trainingen waren, met de achtste afsluitend op het Blankenbergse strand: de Heilige
Bloedprocessie, het mooie weer en de korte werkweek maakten dat we het niet aandurfden als
we nog op tijd terug wilden zijn.

Het was al met al een vierdaagse die smaakt naar meer. Ten eerste om te genieten van de inzet
van de zwemmers die leren wat het betekent om met plezier af te zien. Ten tweede omdat je
elkaar maar beter en beter leert kennen en dat niet tegenvalt. En ten derde omdat je dan ook nog
eens aan gezinsuitbreiding kunt doen.

En als het einde dan zo speciaal wordt dat we met z’n allen plankgas aan een prachtig verzorgt
afscheidsdiner mogen aanschuiven, dan is er maar weinig (sorry, geen) reden om dit niet snel
weer over te doen.